Είδη και ποικιλίες ελιάς (cultivars) παγκοσμίως

Η ελιά είναι αειθαλές δέντρο, με αντίθετα, λογχοειδή, δερματώδη φύλλα, σκούρα πράσινα στην επάνω επιφάνεια και ασημί στην κάτω. Τα άνθη του είναι υπόλευκα, μονοπέταλα και πολύ μικρά, σχηματίζουν ταξιανθία βότρυου και εμφανίζονται προς τα τέλη Μαΐου, ενώ ο καρπός ωριμάζει και συλλέγεται στα τέλη του φθινοπώρου με αρχές του χειμώνα. Ο κορμός της ελιάς είναι οζώδης και καλυμμένος με φλοιό τέφρας.

ο ελιά ή ελαιόδενδρο (επιστημονική ονομασία Olea, Olea) είναι γένος οπωροφόρων δέντρων της οικογένειας της οικογένειας των Ελιών (Oleaceae), που απαντάται πολύ συχνά στην Ελλάδα. Ο καρπός της λέγεται και ελιά και από αυτήν παράγεται ελαιόλαδο. Η ελιά ήταν το σύμβολο της θεάς Αθηνάς. Στην Ελλάδα υπάρχουν 2.700 ελαιοτριβεία που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε ελαιοπαραγωγούς, οι οποίοι αποτελούν το 34% του αγροτικού πληθυσμού της χώρας. Στην Ελλάδα τα «καλά χρόνια παραγωγής», περίπου 300.000 τόνοι άριστα ελαιόλαδο εξαιρετικής ποιότητας παράγονται, ενώ περίπου 132 εκατομμύρια ελαιόδεντρα καλλιεργούνται σε ελληνικό έδαφος. Τα μέρη που είναι πιο γνωστά για το ποιοτικό τους ελαιόλαδο είναι η Κρήτη, η Λακωνία, η Μεσσηνία και η Λέσβος. Μια περίσσεια από 82% της ετήσιας παραγωγής ελαιολάδου στην Ελλάδα είναι από τα ανώτερα, premium, γνωστά»έξτρα παρθένο ελαιόλαδο», ενώ η παραγωγή έξτρα παρθένου ελαιολάδου της Ισπανίας και της Ιταλίας είναι μόνο 25% – 30% και 40% – 45% αντίστοιχα της συνολικής παραγωγής ελαιολάδου.

Είδη και ποικιλίες ελιάς – Το γένος Olea περιλαμβάνει τα ακόλουθα είδη και ποικιλίες:

 (Olea sylvestris), κοινώς γνωστή ως αγριελιά
 (Olea europaea) Ευρωπαϊκή ελιά, ή κοινό, το πιο συχνά καλλιεργούμενο είδος σε όλο τον κόσμο (Olea aeolocarpus) (Olea nigra dulcis) (Olea hispanica) Ισπανική ελιά (Olea craniomorpha), κοινώς γνωστή ως sable tree (Olea pendula), Pendulum olive (Olea conica), Conical ελιά κοινώς γνωστή ως ελιά Θεσσαλονίκης (Olea leucocarpa) (Olea macrocarpa), κοινώς γνωστή ως etonicholia (Olea microcarpa), κοινώς γνωστή ως μικρή ελιά (Olea mamillaris), κοινώς γνωστή ως liastro (Olea precox), κοινώς καλοκαιρινή (Olea salerniensis) , σαλέρνιος (Olea contorta), κοινώς αποκαλούμενος contorta (Olea rotunda virida) (Olea subrotunda) (Olea sphaerica) (Olea virida) (Olea nubrotunda), «Μπλε» ελιά

 

Υπάρχουν εκατοντάδες ποικιλίες της ελιάς – δείτε εδώ α κατάλογος ορισμένων από τις ποικιλίες ελιάς Olea Europaea

Υπάρχουν εκατοντάδες ποικιλίες ελιάς (Olea Europaea). Ως μια από τις παλαιότερες και πιο σημαντικές εξημερωμένες καλλιέργειες που εκτρέφονται από τον άνθρωπο, η ελιά έχει αποκλίνει φυσικά και με τη βοήθεια του ανθρώπου σε πολλές ποικιλίες. Οι ποικιλίες ελιάς χωρίζονται πρώτα και κύρια στην τοποθεσία προέλευσής τους. Τα περισσότερα ονόματα για τις ποικιλίες προέρχονται από τοπωνύμια. Δευτερευόντως, μπορεί να προτιμηθούν ελιές παραγωγή ελαιολάδου ή για κατανάλωση ως επιτραπέζιες ελιές, αν και πολλές ποικιλίες ελιάς είναι διπλής χρήσης.

Σε ορισμένες από αυτές τις ποικιλίες, με ορθολογική επιλογή, έχει επιτευχθεί μεγαλύτερη απόδοση σε ελαιόλαδο χάρη στην αξιοσημείωτη μείωση του πυρήνα προς όφελος της σάρκας.

 

 

Η ελιά ευδοκιμεί σε εύκρατα κλίματα χωρίς ακραίες θερμοκρασίες (με μέση ετήσια θερμοκρασία 16°C) και υγρασία, γι' αυτό και είναι ευρέως διαδεδομένο στην περιοχή της Μεσογείου (όπως στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία, την Τουρκία, την Αλγερία και αλλού). . Ευδοκιμεί σε πολλές περιοχές του κόσμου, αρκεί η θερμοκρασία να μην πέσει πολύ μακριά και για μεγάλα χρονικά διαστήματα κάτω από το μηδέν. Γι’ αυτό και οι παράκτιες περιοχές είναι ιδιαίτερα κατάλληλες για την καλλιέργειά του. Τα δέντρα φυτεύονται σε ευθείες σειρές ή σε ρομβοειδείς διατάξεις. Ανάλογα με την ποικιλία και την ποιότητα του εδάφους, η απόσταση μεταξύ των σειρών κυμαίνεται από 7 έως 20 μέτρα. Η περιοχή όπου καλλιεργούνται ελαιόδεντρα ονομάζεται «ελαιώνας». (ΠΗΓΗ: wikipedia – Ελιά)

---

Η ΕΕ παράγει περίπου 67% του παγκόσμιου ελαιολάδου σε περίπου 40 δισεκατομμύρια εκτάρια στις μεσογειακές χώρες, με πολλές περιοχές του νότου να ζουν αποκλειστικά από την παραγωγή ελαιολάδου. Η Ιταλία και η Ισπανία είναι οι μεγαλύτεροι καταναλωτές ελαιολάδου στην ΕΕ, με ετήσια κατανάλωση περίπου 500.000 τόνων η καθεμία, ενώ Η Ελλάδα έχει την υψηλότερη κατά κεφαλήν κατανάλωση στην ΕΕ με περίπου δώδεκα κιλά ανά άτομο ετησίως.

Συνολικά, η ΕΕ αντιπροσωπεύει περίπου 531 TP3T παγκόσμιας κατανάλωσης ελαιολάδου. Όσον αφορά το εμπόριο, η ΕΕ αντιπροσωπεύει περίπου 651 TP3T των παγκόσμιων εξαγωγών ελαιολάδου.

Εκτός Μεσογείου, η ελαιοκαλλιέργεια έχει αναπτυχθεί βασικά μέσω της εισαγωγής ποικιλιών ελιάς από άλλες χώρες. Αυτή είναι η περίπτωση π.χ. των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αργεντινής και της Αυστραλίας.

---

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ ΕΛΙΑΣ – Είδη και ποικιλίες ελιάς στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα, με βάση το μέγεθος του καρπού, υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 38 ποικιλίες ελιάς που μπορούν να χωριστούν σε 3 κατηγορίες:

 μικρόκαρπες ποικιλίες ελιάς με βάρος καρπού 1,2 - 2,6 gr μέτριες ποικιλίες ελιάς με βάρος καρπού 2,7 - 4,2 gr πυρηνόκαρπες ποικιλίες ελιάς με βάρος καρπού 4,6 - 10,5 γρ

Μια άλλη μέθοδος ταξινόμησης των ποικιλιών είναι σύμφωνα με την προβλεπόμενη χρήση του καρπού:

 Επιτραπέζια ή βρώσιμη ελιά ποικιλίες που παράγουν καρπούς για επιτραπέζια κατανάλωση.
 Λιπαντικό ποικιλίες που παράγουν καρπούς για ελαιοποίηση, δηλαδή για παραγωγή ελαιολάδου και
 Ποικιλίες ελιάς διπλής χρήσης, δηλαδή ποικιλίες που παράγουν καρπούς και για τους δύο σκοπούς, παραγωγή λαδιού και επιτραπέζια κατανάλωση.

Η ελιά καλλιεργείται από την αρχαιότητα και κάτω από διαφορετικές εδαφοκλιματικές συνθήκες. Έτσι έχουμε έναν πολύ μεγάλο αριθμό ποικιλιών που μπορούν και προσαρμόζονται στις συνθήκες κάθε περιοχής. Οι σημερινές ποικιλίες της ελιάς προέρχονταν από τα άγρια δέντρα με την επιλογή των κατάλληλων χαρακτηριστικών από τον άνθρωπο, διαχρονικά και με την επίδραση διαφορετικών περιβαλλοντικών συνθηκών. Ο αριθμός των ποικιλιών ελιάς που καλλιεργούνται παγκοσμίως υπολογίζεται ότι φτάνει τις 600 διαφορετικές ποικιλίες. Αυτός ο ασυνήθιστα μεγάλος αριθμός ποικιλιών της ελιάς δημιουργεί πρόβλημα στην κατάταξή της. Το πρόβλημα της ταξινόμησης εντείνεται από το γεγονός ότι η ίδια ποικιλία σε διαφορετικές περιοχές είναι γνωστή με διαφορετικά ονόματα. Όπως για παράδειγμα η ποικιλία Κορωνέικη που είναι επίσης γνωστή με τα ονόματα: Βατσίκι, Κρητικιά, Κορώνεια, Κολώνη, Λανόλια και Ψηλόλια.

Για τη διάκριση των ποικιλιών έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορα χαρακτηριστικά όπως μορφολογικά: φύλλα, άνθη, καρποί, πυρήνα και παραγωγικά χαρακτηριστικά όπως: απόδοση ανά δέντρο ή ανά στρέμμα κ.λπ.

 

Δημοφιλή είδη και ποικιλίες ελιάς στην Ελλάδα

Αγρελιά

Η αγριελιά φύεται φυσικά σε περιοχές όπου ευδοκιμεί η καλλιεργούμενη ελιά και είναι πληθυσμός πολλών παραλλαγών. Αναπτύσσεται συνήθως σε θάμνο ή δέντρο. Τα φύλλα του είναι πράσινα, μήκους 5,90 cm και πλάτους 1,40 cm. Τα άνθη βρίσκονται σε αραιές βοτρυοειδείς ταξιανθίες. Ο καρπός έχει σχήμα οβάλ, μέσο βάρος 1,14 g. Η αναλογία σάρκας καρπού προς πυρήνα είναι 2,4:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι κυμαίνεται από 10 – 20%. Χρησιμοποιείται κυρίως ως υπόστρωμα για καλλιεργούμενες ποικιλίες ελιάς και δευτερευόντως για την παραγωγή λαδιού χαμηλότερης ποιότητας.

Κορωνέικη

Η Κορωνέικη έχει και συνώνυμα: Βατσική, Κρητικιά, Κορώνεια, Κορώνη, Λαδολιά, Λιανολιά και Ψηλόλια. Καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Μεσσηνίας, Αχαΐας, Αιτωλοκαρνανίας, Κεφαλληνίας, Ζακύνθου, Σάμου, Κυκλάδων, Χανίων, Ρεθύμνου, Ηρακλείου και Λασιθίου. Έχει το πλεονέκτημα ότι προσαρμόζεται σε αντίξοες συνθήκες, εξαιρετικά ξηρή ζέστη και αντέχει σε ισχυρούς ανέμους. Μπορεί να καλλιεργηθεί από τις παραθαλάσσιες περιοχές, μέχρι υψόμετρο 500 μέτρων. Αναπτύσσεται σε δέντρο ύψους 5-7 μέτρων. Τα φύλλα του είναι βαθυπράσινα, μήκους 5,47 cm και πλάτους 1,03 cm. Ο καρπός έχει κυλινδροκωνικό σχήμα με μέσο βάρος 1,3 g. Η αναλογία της σάρκας προς τον πυρήνα του καρπού είναι 6,6:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι κυμαίνεται από 15% έως 27%. Χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την παραγωγή λαδιού εξαιρετικής ποιότητας. Η απόδοση της ποικιλίας σε καρπό ανά δέντρο είναι 30 – 100 κιλά. Το φρέσκο λάδι, ανεξάρτητα από την οξύτητά του, καίγεται στο λαιμό του ανθρώπου όταν τρώει, ιδιότητα πιθανώς λόγω κάποιας ουσίας, η οποία με τον καιρό αποβάλλεται ή μειώνεται και δεν γίνεται πλέον αισθητή όταν τρώει. Ωστόσο, μπορεί να εξαλειφθεί ή να μην γίνει αισθητό στο φρέσκο λάδι εάν ο καρπός του, κατά τη διάρκεια του λαδώματος, αναμειχθεί με φρούτα άλλης ποικιλίας. Θεωρείται πολύ παραγωγική και ανθεκτική ποικιλία στις ξηρές περιοχές της χώρας. Έχει ελάχιστες απαιτήσεις για καλλιέργεια. Είναι ανθεκτικό στο κυκλοκόνιο, μέτρια ανθεκτικό στη μαρασμό της βερτισίλλιας και είναι ευαίσθητο στον καρκίνο. Τέλος, είναι ευπαθές στον δάκο, την ελιά και τη ρυχίτιδα. Ο καρπός ωριμάζει από τις αρχές Οκτωβρίου έως τον Δεκέμβριο.

Κουτσουρέλια

Η Κουτσουρέλια έχει και συνώνυμα: Κουτσουλιέρα, Λαδολιά, Λιανολιά χοντρή, Λιανολιά πρόστιμο, Ντόπια, Πατρινή και Πατρινιά. Καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Κορινθίας, Αχαΐας, Λακωνίας και Αιτωλοακαρνανίας. Μεγαλώνει σε δέντρο ύψους 5-7 μέτρων. Τα φύλλα αυτής της ελιάς είναι βαθυπράσινα, μήκους 3,95 cm και πλάτους 0,88 cm. Ο καρπός αυτής της ποικιλίας έχει σχήμα κυλινδρικό-κωνικό, μέσο βάρος 1,2g. Η αναλογία σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 5:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φτάνει έως και 25%. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή λαδιού μέσης ποιότητας. Θεωρείται απαιτητική ποικιλία στην υγρασία του εδάφους.

Λιανολιά Κέρκυρας

Η Λιανολιά Κέρκυρας έχει και συνώνυμα: Κορφωλιά, Λαδολιά, Νερόλια, Πρεβεζάνα, Σουβλόλια και Στρυφτολιά. Καλλιεργείται κυρίως στο νομό Κέρκυρας και σε μικρότερο βαθμό στους νομούς Ζακύνθου, Κεφαλληνίας, Λευκάδας, Πρέβεζας και Θεσπρωτίας. Αναπτύσσεται σε δέντρο ύψους 12-14 μέτρων. Τα φύλλα αυτής της ελιάς είναι βαθυπράσινα, μήκους 6,67 cm και πλάτους 1,49 cm. Ο καρπός αυτής της ποικιλίας έχει σχήμα κυλινδρικό-κωνικό, με τη μία πλευρά ελαφρώς κυρτή, μέσο βάρος 2,3 g. Η αναλογία της σάρκας προς τον πυρήνα του καρπού είναι 7,5:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φτάνει τους 19%. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή λαδιού καλής ποιότητας. Θεωρείται ποικιλία που απαιτεί υγρασία, γι' αυτό και ευδοκιμεί σε περιοχές με υψηλές βροχοπτώσεις και υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία.

Μαστοειδής

Είναι επίσης γνωστό ως Τσουνάτι, Ματσόλια και Μουρατόλια. Η συγκεκριμένη ποικιλία καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Λακωνίας, Αρκαδίας (περιοχή Μεγαλόπολης), Μεσσηνίας (Άνω Μεσσηνία), Χανίων, Ρεθύμνου. Αναπτύσσεται σε δέντρο ύψους 6-8 μέτρων. Τα φύλλα του είναι ανοιχτό πράσινο, μήκους 6,18 εκ. και πλάτους 1,18 εκ., μεσαίου μεγέθους και αιχμηρά. Ο καρπός του είναι ένα οβάλ, μεσαίου μεγέθους φρούτο σε σχήμα λεμονιού με μια μεγάλη θηλή στην κορυφή του. Η αναλογία σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 6:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι είναι από 20% έως 30% ανάλογα με την εποχή συγκομιδής. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή εκλεκτού λαδιού. Είναι ποικιλία ανθεκτική στις χαμηλές θερμοκρασίες που καλλιεργείται σε υψόμετρο έως και 1000 μέτρα. Ωριμάζει τέλη Δεκεμβρίου αρχές Ιανουαρίου. Είναι ανθεκτικό στον καρκίνο και ευαίσθητο στο κυκλοκώνιο και είναι μέτρια ανθεκτικό στην ξηρασία. Θεωρείται ποικιλία ανθεκτική στο κρύο.

Θείτσα

Το tiaki φέρει και τα συνώνυμα. Anoisana, Thiakos, Plexidenia και Dopia. Καλλιεργείται κυρίως στο νομό Κέρκυρας (περιοχή Ιθάκης) και σποραδικά στο νομό Κεφαλληνίας. Αναπτύσσεται σε δέντρο ύψους 5-8 μέτρων. Τα φύλλα του είναι ανοιχτοπράσινα, μήκους 5,86 cm και πλάτους 1,50 cm. Ο καρπός έχει ωοειδές-κυλινδροκωνικό σχήμα, μέσο βάρος 1,6g. Η αναλογία σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 6:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φτάνει τους 21%. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή λαδιού καλής ποιότητας. Θεωρείται παραγωγική ποικιλία και ανεκτική στην ξηρασία και τη φυματίωση.

Μυρτολιά

Η Μυρτόλια έχει και τα συνώνυμα: Σμερτόλια και Μουρτόλια. Καλλιεργείται κυρίως στο νομό Λακωνίας. Μεγαλώνει σε δέντρο ύψους 8-10 μέτρων. Τα φύλλα αυτής της ελιάς είναι ανοιχτό πράσινο, μήκους 3,96 cm και πλάτους 0,93 cm. Ο καρπός έχει σχήμα οβάλ και μέσο βάρος 0,47 g. Η αναλογία σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 3,9:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φτάνει τους 24%. Η ποικιλία αυτή χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή πολύ καλής ποιότητας λαδιού. Θεωρείται ποικιλία ανθεκτική στο κρύο και στην ξηρασία.

Μαυρέλια

Φέρει επίσης τα συνώνυμα Μεθωνία και Μουρατόλια. Καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Λακωνίας και Λασιθίου (Κρήτη). Σαν δέντρο είναι πιο ζωντανό και πιο ψηλό από την Κορωνέικη. Τα φύλλα του είναι πράσινα, μήκους 5,78 cm και πλάτους 1,33 cm. Ο καρπός έχει σχήμα κυλινδρικό-κωνικό, μέσο βάρος 0,32g. Η αναλογία της σάρκας προς τον πυρήνα του καρπού είναι 6,5:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φτάνει τους 19%. Χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή εκλεκτού λαδιού. Θεωρείται ποικιλία πιο απαιτητική σε υγρασία από την Κορωνέικη. Σε ξηρές περιοχές ρίχνει τα άνθη του.

Τραγόλια

Φέρει και το συνώνυμο Νερόλια. Καλλιεργείται σποραδικά στους νομούς Κεφαλληνίας και Μεσσηνίας. Είναι δέντρο μεσαίου μεγέθους. Τα φύλλα αυτής της ελιάς είναι πράσινα, μήκους 5,90 cm και πλάτους 1,26 cm. Ο καρπός έχει σχήμα κυλινδρικό-κωνικό, με τη μία πλευρά κυρτή και μέσο βάρος 0,34 g. Η αναλογία σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 6:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φτάνει τους 27,5%. Η ποικιλία αυτή χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή λαδιού μέσης ποιότητας.

Ασπρολιά

Αυτή η ποικιλία έχει μόνο διακοσμητική αξία. Ως δέντρο, θεωρείται μέτριας ευρωστίας. Τα φύλλα αυτής της ποικιλίας είναι βαθυπράσινα, μήκους 6,62 cm και πλάτους 1,04 cm. Ο καρπός έχει σχήμα κυλινδρικό-κωνικό, λευκό χρώμα όταν είναι ώριμο και μέσο βάρος 0,6g. Η αναλογία σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 2,5:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φτάνει τους 12,5%. Η ποικιλία που καλλιεργείται σε περιορισμένη έκταση στο νομό Λευκάδας που λέγεται Ασπρολιά, η οποία παράγει καλής ποιότητας λάδι, είναι μια διαφορετική ποικιλία ελιάς.

Μελόλια

Η ποικιλία αυτή απαντάται σποραδικά στο Νομό Κέρκυρας. Αυτή η ποικιλία μεγαλώνει σε δέντρο ύψους 6-8 μέτρων. Τα φύλλα αυτής της ελιάς είναι πράσινα, μήκους 5,6 cm και πλάτους 1,5 cm. Ο καρπός έχει ωοειδές σχήμα και μέσο βάρος 2,4 g. Η αναλογία σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 5:1. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φτάνει τους 12%. Το παραγόμενο λάδι είναι κατώτερης ποιότητας.

Χρυσολιά

Αυτή η ποικιλία καλλιεργείται ως καλλωπιστική. Αυτή η ποικιλία μεγαλώνει σε δέντρο ύψους 4-5 μέτρων. Τα φύλλα αυτής της ελιάς είναι χρυσά, μήκους 6,54 cm και πλάτους 1,5 cm. Ο καρπός έχει σφαιρικό σχήμα. Η αναλογία σάρκας προς πυρήνα του καρπού είναι 1,2:1.

Αθηνολιά

Η συγκεκριμένη ποικιλία ωριμάζει αργά και συλλέγεται από τα τέλη Δεκεμβρίου έως τις αρχές Ιανουαρίου. Ο καρπός του είναι μεσαίου μεγέθους με οβάλ σχήμα. Το βάρος του είναι 2,2 έως 2,9 γραμμάρια και το ύψος του κυμαίνεται από 7,5 έως 25 χιλιοστά. Το λάδι από την Αθηνολιά είναι εξαιρετικής ποιότητας με χαμηλή οξύτητα.

Λαδολιά (Τσουνάτη)

Είναι ποικιλία που ανθίζει από τα τέλη Απριλίου έως τα τέλη Μαΐου. Ο καρπός του ωριμάζει από τα τέλη Οκτωβρίου έως τα τέλη Νοεμβρίου. Το μέγεθος του καρπού είναι σχετικά μικρό με διαστάσεις από 10 έως 16 χιλιοστά και το μέσο βάρος του είναι 1,2 γραμμάρια. Η Ladolia έχει υψηλό δείκτη απόδοσης άριστης ποιότητας ελαιόλαδου με χαμηλή οξύτητα.

Η ποικιλία Γαλάνη (ή Στρογγυλόλια ή Πρασινόλια ή Στρογγυλοραχάτη ή Μηλόλια) είναι μια ποικιλία που χρησιμοποιείται για την παραγωγή βρώσιμων και ελαιουργικών ελιών.

(ΠΗΓΗ: Gaiapedia – https://www.c-gaia.gr/en/

 

Greece boasts the largest percentage of olive tree coverage per land area in the world

 

Δημοφιλή είδη και ποικιλίες ελιάς στην ΚΡΗΤΗ (Ελλάδα)

Κορωνέικη ή Ψηλόλια

Χονδρολιά ή Θρομπόλια

Τσουνάτι ή Μουρατόλια